Experiment en het voortbestaan van het kunstwerk in collecties en nalatenschappen

Verschillende kunstwerken van Lydia Schouten die in de huidige tentoonstelling te zien zijn, bevinden zich in de collectie van RCE (Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed). De performance video’s How does it feel to be a sexobject, I feel like boiled milk en de installatie A virus of sadness worden dit keer echter op een experimentelere manier getoond dan dat zij oorspronkelijk zijn aangekocht.

De RCE heeft de doorontwikkeling van de performance video’s actief gesteund. Gebeurt dit vaker of is het uitzonderlijk dat collecties en kunstenaars het aangekochte werk samen door ontwikkelen? En hoe gaat dit dan in zijn werk? Curator Sylvia van Schaik van RCE en Lydia Schouten gaan hierover met elkaar in gesprek. Met de deelname van Miriam Windhausen, kunsthistoricus en expert op het gebied van kunstenaarsnalatenschappen, wordt  de link met nalatenschappen gelegd.

In het gesprek wordt er onder andere ingegaan op de volgende vragen: Hoe blaas je een historisch werk nieuw leven in? In hoeverre is de kunstenaar na schenking nog vrij om zijn of haar kunstwerk door te laten ontwikkelen of aan te passen? Wat betekent het als een bestaande installatie na schenking verandert in samenstelling of vorm? Hoe ga je daar als eigenaar van het werk mee om? Wat is de verhouding van de nieuwe, alternatieve versie tot het origineel?

De documentaire ‘Het wakker kussen van Shattered Ghost Stories’ wordt ook getoond.  Deze geeft een inkijkje in de aanpassing en restauratie van Lydia’s installatie Shatterted Ghost Stories, die afgelopen jaar bij het BonnefantenMuseum te zien was.

We beginnen om 19.30

Voertaal: Nederlands